Param olmasa da beni sevebilir misin?
Ben açken sen tok gezebilir misin?
Benden daha güzel ve yakışıklı birisi
Beni sana unutturabilir mi?
Paylaşmanın asaletini bencilliğin çirkinliğine
Tercih edebilir misin?
Cevap ver!
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
YALNIZ DEĞİLSİN
Sadece benim seni anlamam;
Sana yetmez biliyorum...
Seni anlatmak ise;
Bir dilin tüm hazinelerini tüketir...
Desem ki; “yalnız değilsin”
Anlatılabilir mi;
Yaşanmadan bilinmeyen
Aşkın kıymeti
“Aşk kolay değil desen”
Kim anlar seni...
Şair mısralarında;
Çektiği acıların resmini çizer.
Yalnızlıktır çoğu zaman payına düşen.
Şarkı olup dillere düşse;
Anlaşılabilir olmanın mutluluğunu
Yaşayabilir mi şair olan.
Kemal KABCIK
YENİLİĞE DOĞRU
Her gün bir yerden göçmek ne iyi.
Her gün bir yere konmak ne güzel.
Bulanmadan, donmadan akmak ne hoş.
Dünle beraber gitti, cancağzım,
Ne kadar söz varsa düne ait.
Şimdi yeni bir şeyler söylemek lazım
MEVLANA
CEVAP VERİYORUM
varoluş mücadelesinde nefesine tutunuyorsam
umut savaşçısı olup; aşk uğruna tutuşuyorsam
hayaline gömülen düşüncelerimle çoğalıyorsam
umut ateşi nefesinle; çığlıklarına bölünüyorsam
gözlerinden aldığım aşk kıvılcımında tutuşarak;
gözyaşı ile yalnızlığımı besleyip büyütüyorsam...
senden kopan parçalarınla ayakta durabiliyorsam
bütünü oluşturma istenciyle düşüyorsam yollarına...
her sabah, her şafak vakti; hasretinle savrulurum...
yalnızlığın bahçesinde sevda yüklü güller açarken;
hece hece adını okur, umutla dolar-taşar gözlerim...
Kemal KABCIK
“Savaşların en büyüğü; insanın kendisiyle yaptığı savaştır. Akılla, gönülle savaşarak, sağduyusuna galip gelen kendisiyle barışık olan insanların var olduğu bu dünya da; ‘güler yüzlü’ ‘tatlı dilli’ ‘barışçı olmak’ o kadar zor mu ki?”
Orhan GENCEBAY
SAVAŞÇININ ÖZGÜRLÜĞÜ: NİYETİNİN SAFLIĞI İÇİNDE, SADECE GÖZLEMLEYEN BİLİNCİNE DUYULAN SORUMLULUK DUYGUSU İÇİNDE BAŞKA HİÇ KİMSEDEN BİR ŞEY BEKLEMEDEN YAŞAMAK.
(Savaşçı, Doğan CÜCELOĞLU Sayfa 396)
'SEVGİ; bir insanın olabileceğinin en iyisi olmasına, gelişmesine ve mutlu olmasına olanak sağlamaya kendini adamasıdır.'
(İletişim Donanımları SAYFA 197 Doğan CÜCELOĞLU)
“Gerçek dindar, bu evrenin sorumlu bir vatandaşıdır; o bilinç içinde duyar, algılar, düşünür ve eyleme geçer.” (Savaşçı, Doğan Cüceloğlu)
Sayın Gencebayın asaletine yakışır bir şiirdir.Her yönüyle şiir mükemmel Mükemmelliyetçiliğe hitap eden bir zihniyet bence cahit sıtkının 'Yaş otuzbeş' iyle aynı kefeye konur
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta