Cevahir bakışlı düşler acırdı masallarda

Eskimiş dünler gibiydi ihtiyar gönlü
Yoksul yolcular tezgâhında zemheriydi vakit
Fırdöndü bir aynada gördükçe kendini
İçlenirdi aynadaki kimsesizliğine
Geri gelmez anların dikişlerini açardı arada
Aşınmış ökçelerin tozu kokardı avuçlarında

Yangın artığı özlemler kokardı ırak hanlar
Devrilmiş sürahiyi arardı tahta bardak
Bayram sevinçleri kopardı kimi yüreğinde
Kırgın sallar gelmeden atılırdı urbalar
Bağcıkları birleşmeyen esvaptı aşk
Yağmur suları damlar iken hüzzam saçlarına

Ökçesiz masalların tozlu rafları söküldü bir gün
Unutulmuş bakışlarını bıraktı ardında
Ekmekteki ılık buğuydu gülüşü
Hırçın denizler söverdi kimi içinde
Dalgayla öpüşürdü o an martılar
Kirmen olur sevişirdi renkler dağlarda
Cevahir bakışlı düşler acırdı masallarda