Cevabını bulur Şiiri - Ömer Çetinkaya

Ben hep sordum kendime,bu ay,bu gün,bu sene.
Gözlerim kan çanağı,yüreğimde sevgi ne?

Niye sular buz olur? neden kar tane tane?
Bunca milyar içinde,niye (BEN) se bir tane.

Bunca kesret içinde,ferde değer ne böyle?
Zerre ile davam var,sendeki sır ne? söyle.

Minnacıksın emrinde,ay,yıldız,doğan güneş,
Kürre neden olamaz,senin sıkletine eş?

Bu kadar değer sende,nasılda sonsuzlaşmış,
Nerelerden başlayıp,sana nasıl ulaşmı?

Sahibini tarifin,nasıl net nasıl duru,
Ondan bana bir name, ne haşmetli duyuru.

Senin O'nu tarifin,bana dehşet veriyor,
Hitabına muatap,yüreğim se eriyor.

Dalgalanıp durulmam, zaman da zamansızlık,
İfadeni duymamak,ancak bence kansızlık.

Soru soru içinden,O'na doğru yol bulur,
Gerçeğin huzurunda, her bulanık durulur.

Gözlerini yumana,gündüz gecemi olur?
Bilir ama doğruyu,bilmemekle savunur.

Yalan'ına kendi'de için için gülerek,
Bilmiyorum tezine,geçici eğilerek.

Bulur elbet sorunun,cevabını derk eden,
İnsanlığın anlayıp,kulluğunu fark eden... 01.01.1992