Çetrefilli Yalnızlık

Damarlarımı ikiye bölüp yırtan çetrefilli yalnızlık
Yaşam fısıldadı onun kulaklarına kalk kızım
Ölüm kızıydı yaşamın ve mor sümbülün son öpücüğü
Melodisine aşina kulakları hoyratça küslüğünün

Parıltısı dökülüyor üstümüze kayan yıldızların
Hırpalandım bi kadının tırnaklarıyla bana gitmek palazlanmış
Ağustos ayında kustum kanı, bozuk plak gibiyim ve bi o kadar kansızım
Sarmışım tütünü, basmışım yaralarıma, güzergahsız tramvay gibi geçtin acımdan

Dünya tezgahında müşterileri insanların münferit yalnızlık
Cansız bedeni düştü yere aşkın, ritmini ayarlayamadım kalp masajının
Köstebek deliği dolmuş içimde yani kalbimdeki mezarlıkların
Cüssem yüreğime sığımıyor berbat sabahlarında boğazıma hüzün tıkılmış sanırım

Yutkunamadığım zamanlarda oluyor, teşhis edilememiş hüsranım
Yarım yamalak gülüşlerimin adını tebessüm koymuş
Bedenimde ki sıcaklığa doymuşum ve bindiğim trenden kovulmuştum
İspiyoncu bir baykuş çizgileri bile olmayan alnıma konmuştu