Çetrefil Kolaj / Nesir Şiiri - Taş İskele

İmkânı vardı,
Gereği yok dedi.
Gereği olanların
İmkânı olmadı...
*
İnsanın,
Kendine olan uzaklığını düşündükçe,
İnsanın insana olan uzaklığı dedi sessizce..
*
Teğet geçtiği çok noktadan,
yüreğine  doğru/lar indiğini bilemedi.
Ta ki soluklandığı sevgi denen,
tanımsız o noktadan,
Yürekteki insan denen,
çok tanımlı,
erişilmez muammaya gözü değene değin.
*
Beni anladığını sakın söyleme sevgili..
İçindeki çocuğun ıslanmış öpüşü bâkiye yüreğin benim olsun,
Aklın senin,
Anlama beni...
*
Taş iskelede,
İlk buluşma heyecanı ile
Yaklaşırız sevdaya,
Yürekle, birbirimize yüzümüz dönük...
*
Taş iskelede,
Veda burukluğu ile,
Uzaklaşırız sevdadan,
Akılla, birbirimize sırtımız dönük..
*
İmkânı olmayan,
Elif gibi dimdik durmaya çalıştığın kendinde,
Meğer,
Vav gibi kıvrılmanın gereği varmış,
Sevdanın rahminde... 
*
Anlarsın,
Aklın hiç susmadığı,
Yüreğin suskuya büründüğü o kutlu  noktada...
*
Aklı susturur,
Yüreğin suskusunu bozar,
Anlama beni,
............. der sevda.
*
İmkânı var,
Gereği yok.
Ya da
Gereği var,
İmkânı yok.
*
Kendine yolculukta,
Bineğin,
İçte kırılmış ayna,
Var yok sevda
/lar...
*
Otur,
Kalk,
Bak kendine...