Çetin Özcan Şiirleri - Şair Çetin Özcan

bir sonbahar öncesi
gökyüzündeydi yine dolunay..
aşıklar;
sevdiklerinin yüzünü koyup
izliyorlardı dalarak..

şimdi biri bişey dese
vururum onu..

dağıtırım her yeri..
birdenbire vahşileşirim..
kendim bile tanıyamam kendimi..

seni paylaşıyorum..
gecemle,sigaramla..

seni parça parça ediyorum..
her yere dağıtıyorum seni..
yatağıma,yastığıma..

resmine bakıp..
işte benim sevdiğim diyorum..
ve kendimle gurur duyuyorum..

resmine bakıp,
işte benim olmayacak kadın diyorum..

tatlı bir bakıştı bazen
en son aklımda kalan..

yaşanmamışlıklar değildi zoruma giden,
ben sevdiğim içinde değildi..
senin sevmemende önemli değildi..

tozlu raflarda kaldı kalbim..
eski bir kitaplığın,
çok eski kitapların arasında..
ya hiç okunmamış,
yada yıllar önce okunmuş
yıllar önce unutulmuşların arasında...

ben senin varlığını sevdim kalbimin gölgesi
beni gördüğündeki coşkunu
bana güldüğündeki sıcaklığı
öpüşündeki sıcaklığı...

daha büyümeden

her saniyede bir hüzün yüklüymüş
hep bizi bekliyormuş oysa
biz koşa koşa büyümek isterken
o gizlice bizi bekliyormuş

bilseydim bu kadar acele etmezdim büyümeye

boşverip gitmişti herşeyi yıllar önce
ve yıllar sonra
boşverip geldi herşeye

bıraktığı herşey yerindeydi
mucizevi bir şekilde

sevmekmi olduğu gibi..
sevdiğini söylemekmi..

en sonmu söylenmeli
ilk başta söylediğimiz...
gidincemi?