Cesur insan, Şiiri - Mehmet Çoban

Ne cesur insan?
Kendine isterken
Haksızlık ederken
Yalan içindeyken
Riya ile gülerken

Dememiş miydi?
Rabbi her insana
Yeryüzünde yaşa
Gez dolaş insanca
Nimetlerimden yararlan
Ye, iç, yaşa sorunsuzca
Haksızlık etme insana
Saldırma insanlığına
Olmasın hiçbir insanda
Emeğinde namusunda
Elin, gözün mallarında

Hayret ne de cesursun?

Tanrının dünyasında
Doğ, yaşa, öl kuralında
Gelip gidecekken hesaba

Ne kadar cesursun?
Uymazsın Tanrı kurallarına!

Bak kimden farkın var?
Herkes gibisin sende...
Her gün tükenen ömürde
Değer iyilik ve güzellikte

Bilsen ki gerçeği?

Şu kısacak ömürde
Bulursun yanlışın nerede! ..

Kibir ve bencillik
Saygı ve sevgisizlik

Yanlışın kalbinde
Çıkarcı çöreklenmelerde

Cesaret midir ki?

Tanrıya karşı sevgisizlik
İnanırken saygısızlık
Kurallarına aldırmazlık

Cesaret midir ki?

Tanrına karşı isyanın
Dünya işine karıştırmayışın
Seviyorum derken Tanrıyı
Kararlarına karıştırmayışın

Bilmez misin hesabı?
Soracak Tanrı sana
Ne yaptın dünyamda?

Şöyle mi diyeceksin?

Ey Tanrım,

Sanan inandığımı söyledim
Ama içimde yoktu inancın

Seni sevdiğimi söyledim
Ama kalbimde yoktu sevgin

O nedenle herkes gibi
Bende inanıyorum dedim
Bende seviyorum dedim

Ama asla kurallarına uymadım
Asla kararlarıma seni karıştırmadım
Seni dünyadan sürgün ettim ahirete
İndirmedim seni yaşadığım yeryüzüne

Böyle mi diyeceksin?
Böyle mi hesap vereceksin?

Düşün Rabbine karşı çıkarken
Rabbinin kurallarını çiğnerken

Ne kadar da cesursun?

Yoksa çıkarlarının bilgini
Dininin cahillerinden misin?

Diye düşündüm ayna karşısında
Gözlerime baktım anlamlarına
Hayretle kaldım riyakârlıklarıma

26.10.2006 - İzmir