Cesur Ebeveyn Şiiri - Zafer Başkaya

Korkmuyorum!
Kimsenin keşfetmediği toprakların; hasat kırdığı, kışın en soğuk boranının bir begonyayı henüz sevgiliye verilmeden hırpaladığı yerdeyim. Elimden kayıp giden mavinin daha hesabını veremedim gökyüzüne. İçimde ki aşk tutuyorsa beni ayakta bir tek senin yüzün suyun hürmetine. Rüzgar aniden hiddetlenmiyorsa ayaklarımı kesmek için yerden; seni ilk gördüğümde ki çocukluğumu sakladığımdan bir köşeye kimseye belli etmeden.

Seninle gizli saklı çocukluğumu eyliyorum. Masallar anlatıyorum kahramanı sen olan. içimdeki yürek tutuyor ellerini her dinlediğinde. En çokta uyumak istediğinde haberin yok. Kaç bayram geçti senin uyandırdığın, nefesinin karıştığı kaç mum üfledin mesela. Sorsan her sene aynısı, her sene altı yaşında. Senin adından ilerisini ne okuyabildi ne de yazabildi. Cümleler kuramadı örneğin. Ne sevdiğini anlatabildi ne de gittiğini haykırabildi feryat figan.

Bir çocuğun şimdi tek kelimeyle yazdığı şiirsin içimde. Ne okuyabilecek nefesim var ne de yazayım desem yetirecek mürekkebim. Bir çocuğun sessiz çığlıklarıyla söylediği, tırnaklarıyla kanatmadan, bir iz bırakmadan göğsüme kazıdığı tek kelimelik şiirsin. Bir duysan sanma ayakta durabilirsin.

Korkuyorum!
İçimde ki çocuk şair olacak.