** Çeşmeler /* Veyahut Üç Çeşme *

çeşmeler ki ıssız yol kıyılarında
nice silinmez iz bıraktılar
çoğu kez dosttular sımsıcaktılar
hep içimde yaşadılar öylece
bazen hayal ufkumda seraptılar
ve her mevsim yüreğimin ortasından
usul usul aktılar

serde gençlik kaderde gurbet vardı
o çeşme akardı
sükutun derinliklerine
gözyaşlarımın yerine
dertli durgun sakin
çocukluğum gibi tekdüze
mihnetim yoktu o yıllar ne geceye ne gündüze
bilmem kaç kez sessizliğin kucağında
yanıbaşında oturmuşum
nice hayaller kurmuşum
şimdi her geçişimde Kargasekmez’den
yine Kızılcahamam’ın ışıkları yanar
yine taşına konar gönül kuşum
yine içim yanar

sonra yıllar ve yollar kıvrıldı iplik iplik
yüreğimde hüzün serde gariplik
ufukta uzak uzak iklimler
ah o düş kurduğum günler
Elmadağ yokuşunda bir çeşme akardı
gurbete çıkan yolda
her seferinde için için ağlardı
şu hayat ağacının dalından gölgesinden
nice kuşlar uçup gitti
çeşmeler gibi mevsimler de akıp gitti
şimdi yaz kış demeden
her geçişimde o yokuştan o çeşmeden
kendimden bir iz bulurum
bahtiyar olurum

ah çeşme deyip geçmeyin dostlarım
ben hep çeşmelerle yaşarım
yine gurbete çıkan yol kıyılarında
dün de bugün de yarın da
artık gitti giden
şimdi her geçişimde Elvançelebi’den
yine bir çeşme var ki beni çağırır
taşına kar düştüğü zaman
içime efkar düştüğü zaman
geceyle gündüzün öpüştüğü zaman
uzaktan bana bakar
bütün kederlerim onunla akar
o benim dert ortağım
o benim olgunluk çağım

çeşmeler ki ıssız yol kıyılarında
nice silinmez iz bıraktılar
çoğu kez dosttular sımsıcaktılar
hep içimde yaşadılar öylece
bazen hayal ufkumda seraptılar
ve her mevsim yüreğimin ortasından
usul usul aktılar

(Taşova, 09.04.2007)