Çeşmeler Şiiri - Hasan Suver

Çeşmeler

Uzak, çok uzaklardan
Toplumun iyilikle
Şiirin suyla yarıştığı zamanlardan
Viyana bozgunundan döner gibi
Çoşup gelen
Lime olmuş derisi
Kırılmış kemikleriyle
Bir savaşçı gibi karşımda duran
Şehrin körleşmiş gözleri
Çeşmeler…
***
Medeniyetin susmuş bülbülü
Hasbihalin kuruyan gölü
Viran duvarından sızan ağıtlar
İçin için anıları yakar
Zincire vurulmuş mahkûmlar gibi
Yeni zamanlara esir oldu
Çeşmeler
***
Terk edilmiş bir dinin mabedleri
Yüzlerinde kaderin derin kederi
Bir zamanlar hayat pınarı iken
Şimdi tarihin çöplüğünde ceset oldu
Çeşmeler
***
Şekline büründüğün kabın gibi
Sevdalar konardı saçaklarına
Sesin sende açtığı en nadide çiçekleriyle
Mahallenin sırdaşı
Muhabbetin aşıydın
***
Kaldırsan üzerinden tarihin köpüklerini
Karanlığın efendisi gibi
Geceleri gürül gürül aydınlatan türkülerin
Kol tutsa susuz çağa
Geleceğe akmak için
Yeniden yazsa bir hakkâk künyeni
Kutlu suyun ışıklarıyla
***
Hafızam hatıraları emerken musluklarından
İsa gibi bir dokunuşla ihya etsem sizleri
Toplasa bengisuyu ruhumun bulutları
Sağanaklarla inse aziz tevazu
Sönmüş külhan gibi duran kalbinize
Ve susamış kedileri okşayarak gelse anılar
İçse kana kana çatlamış dudaklarıyla
Mehtabın yüzdüğü yalaktan
***
Sende suya kanmış bir çocuğun hamdi
Abdest almış bir ihtiyarın huzuru
Ve endişeli bir annenin telaşı yaşardı
Mevsimler üstü baharın gelse
Akıtsan yeniden bütün mahalleyi
Hüznü ve neşesiyle
Ve sokaklarında gezinen sevdaları
Bağlasan bir vefaya kafe yerine
***
Kökünden ayrılan gövde gibi
İniler medeniyetimin her yanı
Direniyor yeni bir dünya için
Taş, su ve Sinan
Su yerine hüzün taşıyan kemerleri
Ezanla yıkanmış suları şifa sunarken
Şimdi şehrin elinde kırık testi gibi durur
Çeşmeler

Hasan Suver