Çeşme-i Rüsvân Şiiri - Ketum Niyâzî

Kararmış benliğimde gördüm seni bir ışık,
Zannettim ki bâd-ı gâmda seni de sıkışık.
İnsâfıma sezâ idi acz-i mihr-i vaziyetin.
Moral diye kezâ mağrur idi keyf-i mahiyetin.

Nerede bana atfedilen o rûşen bahâr?
Bıraktım sanki kaldırımda o emin nazar.
Bu dil-i yâr âlev âlev körük san ki şân,
Ettin hissimi sönük ve zâ'il san ki bu şâm.

Mesafeler ilâç mıdır bu dil-i ketûm'a?
Aranır mı yolda dermân, sanar mı elâlem fermân?
Câ eylediğin rûha dön bi' bak mey veş dökülür,
Ruhsâr-ı âlın'a mest lâkin bak usanmaz aklın gömülür.