Çeşme Şiiri - Hüseyin Özçelik

Bazen bir yolda bazen de dağda
Özlemle aranır kandırır çeşme
Bir sevgi olur berraklığında
Gönülleri aşka bandırır çeşme

Bakarsın çıkıyor bazen kayadan
Mest ediyor insanı inerken dağdan
İhtiyacı elzem tüm mahlukattan
Sırrı bir cevherdir şuranda çeşme

Bedenler başlar seni soruyor
Ağaçlar kuşlar seni seni soruyor
Dolular boşlar da seni soruyor
Cihatta nevherdir her anda çeşme

Darda kalana yar canlara kandır
Sevdaya vuslat âşığa ilhamdır
Seni mahlukata muhtaç eden Allah'tır
Yoksa sen de garip olursun ben ile çeşme

Adem'in çamurunda kul hamurunda
Dünyayı âlemin denge yurdunda
Beşeri hayatın bak tam ortasında
Hayat köprüsünde geçiyor çeşme

Kervan olsa konak olur yollarda
Kimlik sormaz sırlar saklı yıllarda
Bülbül öter yeşerttiğin güllerde
Ah u zar ile çağlar akarsın çeşme

Hüseyin’im diyarı gözyaşım akar
Sır dolu hasretine tercüman çıkar
Gece uykularda sesi âşığı yakar
Dinlerken anlatır nağmeler çeşme