Çeşme Şiiri - Suat Zobu

Fi tarihinden kalma çoktandır unutulmuş
Dağ başında çeşmeydi garip garip akmıştı
Kar boran tipi görmüş kışın buza tutulmuş
Temmuz’da Ağustos’ta sarı sıcak yakmıştı
-
Birazcık azalsa da yazın serindi suyu
Gece gündüz demeden kurdu kuşu içerdi
Yanda söğüt ağacı gölge koyu mu koyu
Kimi durur dinlenir kimi gelir geçerdi
-
Suyu öyle güzeldi uğramaya değerdi
Abı hayat gibiydi içen şifa bulurdu
Yararlanan oldukça başı göğe ererdi
Sessiz sessiz akarken mutlu mesut olurdu
-
Unutuldu zamanla yalnızlıktan sıkıldı
Bir gün geldi insanlar sağı solu kazdılar
Bu gelenler kimler ki kafasına takıldı
“Güzel su bulduk” diye üst makama yazdılar
-
Çevresini kazdılar çok da uzun sürmedi
Doğa tahrip edildi çeşmecik matem doldu
Söğüt söğüt olalı böyle zulüm görmedi
Dalıyla yaprağıyla gün gün soldukça soldu
-
Kesildi çeşmeciğin can damarı kökünden
O günün sonrasında bir damla su akmadı
Söğüt dersen kurudu eser kalmadı dünden
Bir Allah’ın kulu da gelip bir kez bakmadı
-
Suat Zobu
.