Çeşm-i Şehlâ -IV- Şiiri - Hanifi Kara

ÇEŞM-İ ŞEHLÂ BAKIŞLIM

Öyle kibar, nâzik ki, târifi mümkün değil
Nede tatlı bir canmış, çeşm-i şehlâ bakışlım.
Herkese nasip olmaz, böyle güzel bir sevdâ
Aşkın atına binmiş, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Sakın ola ham kalma, kendini iyi pişir
Ağyâre pek güvenme, aklı başına devşir
Yâr kendini eylemiş, gül ile haşir/naşir
Itır kokusu sinmiş, çeşm-i şehlâ bakışlım.

İşte her şey ortada, fazla söze ne gerek
Yeter ki yâri görsün, küt küt atıyor yürek
Zümrüt-ü Anka kuşum, Kaf dağından inerek
Gönül bağıma konmuş, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Şansa bırakma işi, Cânân’ını ara can
Leylâ ol Mecnûn’una, ne olursun sende yan
Birden tutuşmuş kalbi, daha ilk gördüğü an
O yâre dünden yanmış, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Ölür müsün ne olur, bir gün kolların sarsa?
Bak içinden kim çıkar, tabip kalbimi yarsa
Elinde ve gönlünde, aşka dâir ne varsa
Hepsini yâre sunmuş, çeşm-i şehlâ bakışlım…

29/05/’11
Hanifi KARA