Çeşm-i Bülbül Şiiri - Abdülkadir Dağlar

cânânım ben cânâna câna
isteyen cânım cânın vere cânânına
aşk tesbihinin son tanesiydim bitti yol

1

saatler var temâşâdan seni
günler kara günler var
dinleyip içmekten
gönlüme şifâ veren sesini
aylar sonra yıllar vardı
anlamaktan seni
ney sesini
ben nefesini histen çok
çok uzaktım

2

istenmeyeni isterim: aşk
bir akis belki
kâlû belâdan
belki bir his
bana semâdan
sisli his ve akis:

3

her kadeh tutamaz esrârımı
duymadı nağmeler âh u zârımı
elçisiydim ferhâdın dağların
almadı cehennem ne cennet yârımı

4

yok ettim resmimi bakıp aynama
ay düştü bu kadehe damla damla
kanar gülüm sızarak kehribârî toprağa
daha al daha gül en doruğa
armağanım bu kadeh yetinmelisin
mütemâdî kubbemden eksilmesin nefesin

(Ekim 1997)