Hayatımın çeşitli alanları oldu, farklı farklı ve şimdi dönüp bakıyorum da hepsini yaşamam gerekiyormuş. İnsanların bana gelişini, sevişini, terk edişini, dönüp gidişini. O bembeyaz buluttan sızan saydam noktalarda ıslanışımı, hepsinin olması gerekiyordu. Sustum, biraz durdum, etrafımı izledim, tanıdığım tanımadığım insanların varlığını keşfettim. Ben olmasam bir anlamları yoktu biliyorum ama var olduğum sürece onlara ihtiyacım olduğunu da biliyorum. Senin varlığın, yokluğun ben olduğum sürece kıymetli. Ben gittikten sonra bir gün geçer, iki hafta biter sonrasında ne sende kalır bir ben, nede bende bir gülümseyiş senden.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta