Çeşitleme Şiiri - Mehmet Çoban

Gümüş tavada istiyorlar
Biliyorum hiç doymazlar

Hatta altın tepside sunsun istiyorlar
Ne kadar verirsen ver hiç utanmazlar

Yeter ki sen bir şey isteme
Elinde ne varsa ver isteyene

Düzenin dibi delikmiş diyorlar
Kim delmiş onu hiç bilmiyorlar

Yasaları kırpmışlar
Çıkarlarına kullanıyorlar

Sor bakalım, herkes çıkara, çıkarcılığa karşı
Söylüyorlar çıkar ortadan kalkarsa insan yakalar barışı

Peki, buna gerçekten kim, kimler inanıyor?
İnsan yarış atı sanki sürekli çıkarına yarıştırılıyor

Siyasetin, siyasetçinin eline düşersen
Beynin döner iktidar muhalefet derken

Söz vardır sözden içeri çıkar ağızdan
Asla siyasetçilerin ağzından çıkmayan

Bilgeyi bildirgeler altında boğuyorlar
Elinde kalem olana, ne yazacağını soruyorlar

Peki, yazılanları okuyan var mı?
Yalanla gerçeği ayıran var mı?

Bir hop dedik türküsü çalıyorlar
Hop dedik dur bakalım ve neyin varsa diyorlar

Yok ki, yok, keşke olsa dükkân senin
İyilikler sana ey dost, niçin düşüncelerdesin?

Boş ver aşağı yukarı gezinmeyi, yol senin
Bir durakta durmak varken, niçin düşünmektesin?

Bir durak ki, hayırlı bir otobüsü gelmiyormuş
Bir deli yürürken yolda, başını duvarlara vurmuş
Alnı yarılmış, sürekli kanıyormuş
Al kanlara boyalı insanlar yürüyormuş

Muş, muş, muş, ey deli divane muş
Ah ile vah ile çıkılırken yokuş
Deli divane hayatlarda yok oluş
Gel zaman git zaman, yeni buluş
İnsanların çoğu, yazdıklarını okumuş
Hâlbuki kural, yazılanları okumakmış
Nerede o günler, yol şaşırmış, düzen şaşırmış

Bir küheylan kişnerken, ayakları dörtnala
Önünde durma sakın yersin çiftesini boşuna

Düzenler değişir insanlar değişmez
Çıkar uğruna köle hayatlar hiçbir şey etmez
Servi revan düşünceler insanlara değmez
Değer dersen ey dost, akıl başa gelmez

Sana söylemeden önce kendime söylemeyi yeğlerim
Ne yazık ki kendime dahi söyleyecek sözüm yok neyleyim

Karanlıktan bir delik çıkar ışığa doğru
Işıktan geri düşenler gider yanlışa doğru

Işığı Tanrı’dan olmayan dolaşır şaşkınca ortalıkta
Aklının peşinde yürürken keşkilerini gör dorukta

Aynası yok hayatlar sarmış ortalığı, insan boşlukta
Sözlere bak, sanki içmiş deli divane aşkın sarhoşlukta

Hani gezerken lafın sonu gelir mi bilmem
İnan gelmez, yılan gibi oradan oraya kıvrılırken
Yeni bir gün doğar, güneşi kayıp daha doğarken
Ay'sa dolunaya çok yakın, ama vakit henüz erken

05.10.2010 - İzmir