Cesedin Hikayesi Şiiri - Vasih Moyan

Ben de masumdum her çocuk gibi çocukkene
sonra
hep ağlardım ben oyuncaklara
ben ağlardım oyuncaklara
annem döverdi ellerimi ellerimi
-oyuncaklar gülerdi-

en güzel ben indirirdim camlarını pencerelerin
oh ,bir güzel
sonra batardım cam kırıklarına ,tepeden tırnağa
ben batardım cam kırıklarına tepeden tırnağa
babam kızardı ellerime ellerime
-camlar gülerdi-

en güzel ben severdim en güzel kızını mahallenin
çaktırmadan
sonra
ben severken en güzel kızını mahallenin çaktırmadan
o hep kızardı yüreğime yüreğime ulu orta
-yüreğim yanardı-

bir gün bıçak kestim bir yerlerimi
üstüm başım ebem kuşağı
yitirdim can kırığı bilyelerimi sokak arasında uluorta
fena öldürdü beni piç birileri
o gün baştan aşağı

fena öldürüp te beni piç birileri
basıp ta cesedime cesedime kaçarak sokak arasından
bakamadı gözlerime
-güler diye cesedim-