CESEDİME AĞLADIM
Kendi kefenimi güneşe,
Toprağımı kömüre bıraktım.
Tabutumu ellerimle taşıdım.
Tek başıma, çaresiz...
Rüya değildi. Yaşadığım için ağladım
Gerçek ötesi
itelenmek saatlerce.
Parklarda, meydanda, kayalıklarda,
Dalgınlığım içerisinde, işte bu halde virane.
Cesedime bir sahip aradım.
Anlamsızca, öylece, sessizce baktım. uzaktan
Ağladım...
07.08.1998/ANKARA
İlkay PalKayıt Tarihi : 21.12.2007 22:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)