Ve orada;
uzak, salt bir izin soğuk karları üzerinde
derin bir kışın öksüz ruhunu öylece tutuyorsun.
Biliyorum ki bu sıkıntı ile içe vuran hiç bir düşünce
hiç bir mahal ve göğün tılsımlı nefesine yâd olmuş
bir donarca; sökerce her şeyi yerinden
gözlerin de
ben ölüyorum, ben! Üşürcelerden son maktul
son zoru yokum, beni böyle hatırla! ..
Sözlerin göğün gürültüsü gibi dilini biliyor
göğsüme girecek hep o acıyı bekliyorum.
Susarca, o soğuk bakışlarında Şubat'ın ağası
Mart başındayım;
kayıp bir mezara koyarca son verirsen şayet
en soğuk yerine al beni, cesedim çürümesin.
Kayıt Tarihi : 6.9.2014 23:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/06/cesedim-curumesin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!