Tüm insanlardan korkuyorum artık
Hakim olamıyorum duygularıma
Yaşamaya isteğim yok artık,
Bir his diyor ki bana yaşama hevesini bitir artık.
Bu benim kaderim değil herkesin suçu var,
Hayatın zorlukları yaşlandırdı beni.
Rüzgarlar sıcak esiyor ama ben yürekten üşüyorum,
Ne yapsam da sevdaların her türlüsü soğuk geliyor bana.
Gizliyorlar insanlar, menfaatleri için kendilerini.
Özünden uzaklaşıyorlar kaybediyorlar kişiliklerini.
Allah ta bunu kabul etmez ve insanlığa da yakışmaz,
Akıllı insanlar muhafaza ederler benliklerini.
Meşhur bir artist misali rollerini çok iyi oynuyorlar,
Şerefli ve namuslular fakirlik çekiyorlar.
Ne yapacağını bilmiyor şaşırıp kalıyor insan,
Bu tür insanlarla yaşamak istemiyorum zira kemlik bilmeyen gönlümü yoruyorlar.
13/Ocak/2010
Kayıt Tarihi : 29.2.2012 19:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Halil Demir](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/29/cesaretim-yok-artik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!