CESARETiM YETMEDİ..,

Ne ölmekten, ne yaşamaktan korkuyorum.
Beyaz gülleri ve siyah giyinmeyi sevdim.
Kimi zaman sakal bırakıp kötü şiir yazdım.
Şiir yazmaktan da korkmadım.
Usta bir bakış yetebiliyorken büyük binalara,
Mağaraları, kuyuları sevdim.
Korkmadım hiç bir korkudan.
Sadece,
Seni seviyorum demeye cesaretim yetmedi..,
Ki buda seni incitebilme ihtimalinin tereddütüydü,
Farkında olmadan var olmak gibi..,

Sinirlendiğim anlar oldu hayata,
Var gücümle bağırdım boşluklara.
Meydan okurcasına bağırdım,
Sesim kısılana kadar, korkusuzca..,

Tüm buğulu camlara okudum seni,
Ardından kırıp döktüm,
Hayat bu olmamalıydı,
Sensiz geçen susmalı sevdalar var oldukça..,

Hep korurdum hayallerimden seni,
İstemdışı gelen hayallerdi bunlar,
Gerçekleşmesi kötülük sezdiren..,

Sen üzülmemelisin..,
Üzülürsen giderim.
Seni üzmeye cesaretim yetmemeli..,
Yaşama şansım olsun diye..,
..,