Sıkıntı soktun bize-sen Çernobil Çernobil
Verdin hep sıkıntıyı-çalışmıyor burda zil
Bütün Karadeniz’de-acı ile ıstırap
Kapladı bütünüyle-gerçekten olduk harap
Çernobil yıktı geçti-Karadeniz illeri
İnsanlar can çekişir-konuşmuyor dilleri
Yıkım ve zararları-rüzgarlarla illere
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta