'cerihâ(yara)...... ' Şiiri - Halil Oflaz 2

Şükranlı günlerden... '
İndim,
onlarca âyet gibi, tanrımın dilinden,
münasip bir derde.
Bendim, yeryüzüne, yâr yüzüne.

Böğrümde iflah olmaz bir Cerihâ,
kaşınıp duran tatlı bir acım.
Madem sakınamıyorum, yaz güneşi ve denizin tuzundan,
benz'inin beyazına değen, bir ayazda tekrar konuşalım.
Çok sıkı giyineceğim, seni bize.

İçimdesin, bunca dışlanmaları seninle içerleyemiyorum.
Senin gözlerinden ağlasam kendime,
yine, benden yansıyan, sana takılacağım,
bakıp da göremediğin aynalar değil, şiirsi bir sitem.
Sonra bir martı simidi ıskalıyor, kanadı Cerihâ.
Menzili ömrümden kısa, bittiğinde ölünesi bir eylem.

Varoluş amacını bilmiyorum,
varlığımda yok oluşun neden?
Yâr dedin de, yarılmadım mı Cerihâ?

İnanılır gibi değilsin,
ama inanmazsam Cerihâ göz göre göre,
rengini yitirecek bazı şeyler.
Gören gözün inkârı olmaz,
bârizsin hatrımda, bâri izsin hiç yoktan.

ve sen,
sağındakinin kalemine mürekkepsin,
bir taze, çocuk yatansın solunda ve soluğunda.
Sonunu zor getirdiğim gecelerde,
bir duâ bilinci, çok ferahsın soluğumda.

Cerihâ;
benden gayrı, sadece tanrıma öl,
o zamana kadar, tanrımdan bana ol.

viranebirdivane/