.
ses olursan
kulağıma bir gün
bir imdat kopar
bırakma sarılmadan
şimdi
yelkeni yitmiş gemiler var
ayaklarımda ağrılar
gözlerimde rüzgarlar
bağla beni saçlarına
dik dizlerine iplikle
parmaklarına ör ellerimi
yapışsın kulağın göhsüme
dilim damağım çok uzak bir ada
ortala içine
ne limanlar
ne kumsallar ara
bir istila olmamıştı ayrılma
kitap sen
kalem sen
dergi sen
her film sen
daldığım
karıştırmaktan soğuttuğum
çay sen
eriyen eriyen şeker ben
ne yön kalır gecede
ne de duvarlar
kuruturum gözlerimi
asarım gül resmi yanına
bir sana bakıyorum
bir de sana
pas tuttu duvarlar
çiviler çakıyorum aklıma
geçip durma ortamdan
kan kalmadı boynumda
yaşadım hep
bu küs öykülerini
kimseler anlatmadı
sattım kumbaramı
paramda kalmadı
mendil açıyorum göğün ortasına
bir sadaka
bir umut işte
düşüyor bazen kapımın önüne
küsüyorum her şeye
sevmekten bıkmadığım denize bile
bir gün gel bir şeyler söyle
ne kaçayım
ne de saklanayım bir yerlere
tuz yılı
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 11.8.2006 14:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)