Millet perperişan, ekmek arası,
Bulursa, yer soğan, geçmez yarası!
Ne kadar ağırdır, bilmem, darası;
Ağızdan tek çıkan: ‘Çerez parası! ’
Sanki panik, kaos, bir savaş hâli;
Sanki zırhlı araç yok, sade ca’lî!
Sanki millet kuzu, yürekler kani;
Herkes öyle bilsin: ‘Çerez parası! ’
Millet usanmıştır, aynı suratlar;
Arada değişir belki sıfatlar!
Laf salatasıyla dolu kursaklar;
Devede tüy değil çerez parası!
Varlıklı atını dağdan aşırır;
Yoksulsa düz yolda şişip şaşırır!
Milletim her zoru aşıp başarır;
Zehir zıkkım osun çerez parası!
Ben kimim ve neyim, bir gün anlarsın;
Sen şimdi gül, sonra mutlak ağlarsın!
Biz necip milletiz, er geç kavrarsın;
Yaran varsa gocun, çerez parası!
26.05.2015
Ca’lî: Uydurma, samimi olmayan, sahte, düzme ve taklit.
Kayıt Tarihi : 27.5.2015 04:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!