Yoruldun....
Yanakların al al
Dudakların da kurumuş
Dizlerin mi titriyor ne...
Hadi söyle....Söyle bildiklerimi
Toprak gibi olmak...
Her mevsim, başka umutlara gebe kalmak.
Benim toprağım mutsuz...umutsuz...
nasıl bir damla yağmur değmemiş,
Yeşermesin... saramasın yaralrını diye,
Nasıl büyütememiş, hiç bir çocuğu gönlünde
Gitmek ne zor...
Mevzu sevdaysa iliklerine kadar sızmış,
Gitmek ne zor...
Tüm vuslatlar sanayken...
Yaşadığım...yok yok yetmez
Yaşayacağım tüm gecelere inat
Işıl ışıl yüreği
Nemrut haset etmiş
Nemrut da bile doğmamış böyle güneş
Olmamış hayat, hiç ömründe böyle cömert
Kücüktü Elif kız
Yorgundu bir ağaca yasladığında sırtını
Ne korkaktı hayal kurarken bile....
Aman....Bilmemeliydi kimse
Gözü hep bulutlara takılırdı Elif`in
Seninle başladım yeniden öğrenmeye
Matematiği ispat edeyim dedim önce
Beni, seninle topladım....
Beni, senden çıkardım...
Beni, sana böldüm, seninle çarptım
Sonuç hep aynı...'Acı'
Bir varmışla başlardı anamın tüm hikayeleri
Ve ne acıdır ki sonu hep bir yokmuş tu
Başım dizlerinde
Annem okşarken saçlarımı
Hayal ederdim kendimi
Bulutların üstünde ince bir çizgide
Ben en çok ilkokul sıramı özlüyorum.
ilkokullara yağan yağmurda ıslanmayı
Dizimin kanadığı o günlerin özlüyorum şimdi
O vakitlerde de ağırdı sırtımızda ki yük
Günlerce hatta yıllarca düşünürdük bir iğde ağacının altında
Fallarda sordum seni,
Fincanda gördüm...
Bir yol varmış bana
Sanadır dedim...
Yolun sonunda birde bekleyenim varmış
Dalgalıymış saçları da
Varsın biyorum...
Evet varsın, saklanma artık sobe...
Yerini biliyorum...Bu güneşin altındasın.
Aynı geceye yatıyosun benimle.
Aynı rüzgar dövüyor senin yüreğinide.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!