Bir hayatın son bulmasıyla,
İki güvercin kalkarmış bu mezarlıktan.
Sessizce ve görünmeyerek,
Uzaklaşırlarmış bu diyardan…
Çok isterdim görmek onları,
Hep hayal ederdim o anı:
Gözlerim kapanıyor,
Bir tiyatrodayım şimdi,
Süresi uzun bir tiyatro.
Sahne de altmış yıllık bir öyküyü anlatıyorlar.
En başından, en sonuna kadar…
Bir şeyler çağrıştırıyor, bu öykü bana…
Dün yine bir gözyaşı süzüldü yanaklarımdan,
Düşünmeyerek ve acımayarak beni,
Attı kendini…
İçinde barındırdığı hüzün, yok olurken,
Bunu hiç düşünmedi
Sanki sahipsizce ve özgürce ilerliyordu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!