Çereğan Vakti Şiiri - Ercan Keskin

Gönül yoluma düştü; yazın ikindi hüznü;
Sevdanın makus talihini bozacak mıyım?
Gözlerimi gün gibi kamaştıran yüzünü,
Görecek ;yankıyan sesini duyacak mıyım ?

Kimseye benzemezsin sen biricik ve teksin;
Kıyaslamak ne mümkün nasıl olabilir ki
Kalbimin anahtarı sende sahibi sensin,
Nevi şahsına münhasırsın benzerin yok ki...

Sensiz acılara dayanabilirim fakat:
Umutsuzluğuna hiç dayanamam bilesin!
Nerede olursan ol giderim yalın kanat,
Hava ve su gibidir varlığın benim için.

Beni senden mahrum etme gölgende kalayım;
Bir damla umut için aylar yıllar sayayım.
Yana yakıla anmam sineme düşse de kor.
Umudumu kaybetmem yeterki sen mutlu ol...

Kim bilir hangi elde bensiz hülyalardasın?
Nazar değse saçına ah vicdan azabımsın.
Koma beni yadelde, yüreğini açık tut..!
Sen ki kalbimde saklı vazgeçilmez bir umut...

Hayat iksirim benim ;yaşama sevincimsin
Sensiz bu hayatı yorgun gönlüm neylesin?
İkimiz bir bütünü ayrılmaz parçasıyız,
Sanki biz birbirimiz için yaratılmışız.

Ömrümün son çeyreği :yarını güvencesiz;
Ne olacağı ,nasıl biteceği belirsiz.
İşte bu çaresizlik mahveder yüreğimi,
Bırakıp da terk etmek yarım kalan sevi/mi.

Sen benim sona kalan şiirimsin gönlümde;
Tamamlamak isterdim gelsen de gelmesen de.
Yeter ki paylaşmak olsun hep ,ötesi boş laf:
Bu aşk böyle yazılmış: Öyle temiz..... öyle saf...!

Duygu gelip geçici, özde kalıcı olan;
Ki insan olmamızın vazgeçilmez teminatı:
"Sevmek Yaşamak" demiş şair ve de filozof.
Kaybetmek bir yana sevgidir her şeyin başı ....

Her aşkın bir sonu var çereğan vakti geldi!
Üzülmek neye yarar yolcu yolunda gerek.
Bir gün karşılaşırsak ömrümüzün son demi;
Sevgi ve saygı ile yad edelim severek...