Çerçi Şıhhamit Şiiri - Nazmi Gökdogan

Çerçi Şıhhamit küçüktatlı
Ne arabası var nede atlı
Ceketi vardı yedi katlı
Böyle tanınıyordu şıhhamit

Baharda tohum kıska satar
Yazın terlik kilteli sandalet
Terazisinde yok idi adalet
Eli ile tartıyordu şıhhamit

Tezgâhı vardı dört sini
Kuru üzüm dut inciri
Avuç hesabına hepsi
Cebine koy diyordu şıhhamit

Baharı, Yaz’ı kışında,
Üç eşeğinin peşinde,
Daha sabahın beşinde,
Köye geliyordu şıhhamit

Kurdela ile Kına’yı,
Plastik, mandal tokayı,
Tartıp arpayı, buğdayı,
Öyle veriyordu şıhhamit

İndiriyordu peçeyi,
Tıklıyordu pencereyi,
Tezek ile tencereyi,
Takas ediyordu şıhhamit

Vermez idi veresiye,
Dost kalırdı ölesiye,
El ‘ini atıp ense ‘ye,
Dönüp gidiyordu şıhhamit

Çatal, kaşık, bıçak, tabak,
Toprak testi, çömlek çanak,
Naylon leğen, güğüm, ocak,
Elde tutuyordu şıhhamit

Ne var ise pazen, basma,
Gem ile yuları, tasma,
Elma, armut, yemiş, asma,
Kâra katıyordu şıhhamit

Kaynatarak yumurtayı,
Yanında bir demlik çayı,
Çekerek uzun havayı,
Nara atıyordu şıhhamit

Hem gariban, kibar, nazik,
İğne, iplik, düğme, yüzük,
Çoluk çocuğa bilezik,
Un’ la satıyordu şıhhamit

Azimet yolunu çok bekledin
Sürücül ihsan etiysem af edin
Kastım unuturmamaktı bilin
Hayırla yad ediliyor şıhhamit