Çerçi Kızı Şiiri - Ali Rıza Özdemir

Uzak konaklara yürüdün, neden?
Ayazlarda, ormanında yandığım.
Adını aldırdın, tespihlerimden,
İsmini, Rabbimden sonra andığım.

Bozkırdan gelirdi kokun, nefesin,
Estirirdin, kokun cana değerdi.
Fakirlik görmedim, şehrinde senin
Birin çoğalırdı, bine değerdi.

Bir çıkmaz sokağa düşürdün beni,
Çıkış bulamadım, yol dolaşıktır.
Nasıl çıkarayım aklımdan seni,
Çerçi kızı, hep boncuğa âşıktır.

Düzdeyken kaderi, sürdüm yokuşa,
Meçhul geleceğe, attığım aşık.
Bin yıl geçse bile, açılmaz bahtım
Kaderim, alnımla olmaz barışık.

Aşkın ummanında yitti limanın
Yerinde bir tufan, ölüm kol gezer.
Şimdi sen nerdesin, kimde imanın?
Ettiğini Allah bilir, kul sezer.

Bilme! Yangınımda, yanan tenimi,
Yağmur yağar, söner bu ateş elbet.
Kokun zapt eylese hücrelerimi,
Senin aşkın bana, olmaz müebbet.