Çerçeveden Şiiri - Orhan Semiz

Bir cam, bir de çerçeve

Asıyorsun beni dört duvardan birine.

Şarkılar söylerim buradan.

Sessiz şarkılar.

Dönüp dönüp bakarsın.

Bir güler,bir ağiarsın.

Bir de ağıt yakarsın.

Şiirler yazarım bakışlarına.

Sen de gelsen birgün,

Yanıma gelip asılsan.

Bin asır kalsak bu duvarda.

Belki de çöpe gideriz ilk badanada.

Zaten torunlar bizi ya tanırdı ya tanımazlardı.

Önce dede,nine derlerdi bize.

Sonra ben büyük dede,sen büyük nine olurdun.

Soy ağacında belki adımızı bile görürlerdi.

Sen Kader hatun,Ben Kadir bey.

Niye biz ayrı ayrı asıldık bu duvara.

Nasıl çıkarız bu çöplükten ?

Yoksa, toprak olacaksın diye yanıp kül olacağım.