Çerçevede Sen Şiiri - Ayşe Gönül

Maziden kalan yaldızlı çerçevede
Tıpkı eski günlerdeki gibi
Bakışların ışıl ışıl
Bakıyordun, kırpmadan gözlerini.....

Senin yapındı üç boyutlu olman
Nerde,ne zaman,nasıl durman
Çerçeveye baktığımda farklı farklı hissedilmek
Aynı eski günlerdeki gibi

Ne oldu astın birden yüzünü
Kalem kaşlara yakışmadı çatıklık
Hele öfkeyle burun deliklerinin büyümesi
Kızıyordun sen bana
Yapmıyordum yaramazlık sen gideli
Bak hâlâ aynı ev,aynı eşyalar
Seninle oturduğumuz koltukdayım şimdi
Önüme çekmişim küçük bir sehpa
Ve her zamanki gibi iki kadeh koyuyorum
Konuşuyorum seninle........
Yudumlarken içkimi
Seni içiyorum adeta........

Çerçevede başka bir yüz var sanki
Gözlerin parlıyor mutluluktan
Dudakların sevgiyle gülümserken
Yüzünde mutluluk okuyorum
Çıkıp gelecekmişsin gibi....
Kollarımı açmak,sarılmak geliyor içimden
Tıpkı eskisi gibi
Koltuğumda sol yanım boş
Hep sen oturacakmışsın gibi
Omzumda hissettim başını
O ipeksi saçların yüzümü okşuyordu
Benim sana aldığım kokun
Geliyordu buram buram burnuma
Derin derin nefeslerimle
Ciğerlerime dolduruyordum........

Ama ne oldu canım....
Çerçevede boynunu büküyorsun
Üzgün,mahsun,gözü yaşlı duruşun
Yakıyor yüreğimi
Ayrılık çok koymuş bedenine
Gözlerin yorgun,dudaklar üzgün
Pişmanlık abidesi taşıyor çehren
Dönmek,gelmek okunuyor yüzünden
Gel demek istiyorum hemen
Ben hep seni sensiz yaşadım
Gel artık seni seninle yaşayalım
Boş kalan çerçeveye
Koyalım ikimizi......