Çerçevede ki Tebbessüm Şiiri - Ali Gök 3

Hayat, fırçasının en sert darbeleriyle
Vururken resmime
Tebessümümle verdim cezasını
Aldım intikamımı.
Böyle öğrendim yaşam denilen manzarayı.
Her şeye rağmen bende ekledim resmime darbelerimi,
Vazgeçmedim hiçbir zaman, hep güldüm hayata.
Beklide bu yüzden yıkamadı beni hayat,
Sindiremedi içinde, kaybedemedi varlığımı
Kuytularda ağlamayı başardım hep
İçimden geldiğince hırçın ve bir o kadar da masum

Yokluğun ne ki yaşadığım manzarada,
Ufacık bir darbe
Bunu da başarırım yokluğunu da yenerim
Uzun sürmez.
Bir gün resmin en ücra köşesinde kaybolursun sende,
Her gelip geçen yokluklar gibi.
Sende atılırsın bir gün kırık oyuncaklarımın yanına
İzlerinde yaşlanır bir gün her yaşanmamışlık gibi kaybolur gider.
Ya da küçücük bir nokta olarak kalır
Hissedilmeyecek, görülmeyecek izlerle
Öylece unutulur
…