Çerçeve Şiiri - Muhammed Semih Güler

Pek tez geçiverdi şevk-i tarabı kalbimin
İçimdeki cevval çocuk bir hayli sessiz bugünlerde
Bir başıma kaldım kendi yüreğimin ücra bir köşesinde yalnız, sessiz ve şevksiz...

Yürümekteyim, duygularım pervasızca dağılmış birbirini arıyor ıssız sokaklarda

Baktıkça parıldıyor dedemden yadigar çerçeveme sıkıştırdığım fotoğrafın
İçime huzur veriyor bir gülü andıran o nur cemalin
Huzur veriyor, ulaşamayacağımı bile bile bakarkenki kavuşmuşluk hayalleri...

Sabah uyandığımda başlar, vurur yüzüme usul usul bad-ı saba
Dalarım rüzigarın esenliğine
Söyledim, dinletemedim yüreğime belki de bin defa
Özlem dedikleri şey his midir cins mi arkadaş bu nasıl bir cefa

Unutmak için elimden geleni yaptım aslında
Gıyabında onlarca kez unutmak istedim
Ama her seferinde kendimi
Hani o dedemden yadigar çerçevem var ya
Ona sarılırken buldum boş bir odada