Cerbezeci Şiiri - Cihat Şahin

Cerbezeci şair olmuş söylüyor,
Bin bir gafla, arz-ı endam eyliyor.
Çoklar bakmaz, nedir sözün manası?
Zannederler meczup, matah eyliyor!

“Deliyim”der, atı sürer meydana!
Meftun olmuş, acip menhus bir şana!
Cerbezeyle, kıyar masum çok cana!
Ekser demez “dumrul neler eyliyor? ”

Kâh “boran”dır, yağar eser savurur,
Kâh sam olur, gülzarları kavurur!
Nebi(!) olur, kadim dini devirir(!)
Bu zavallı, hangi rolde oynuyor?

“Farz üç”dedi, yumurtladı zırvayı!
İnkâr etti, binler ayet urve’yi!
“Sünnet “dedik, taşa tuttu kirveyi!
Şimdi dönmüş, ulemayı paylıyor!

Kadim dine hile katar şaşırır,
Saf kalplere, zan ve şüphe düşürür!
Müminlerin, sabırını taşırır!
takiyyeyle, münafıklık oynuyor!

Tarihime, ecdadıma yan bakar!
Osmanlıma Selçukluma, zan yapar!
Gönlü şahta, Perslilere göz atar!
Yavuzuma, dediğini koymuyor!

Rafızîlik mezhebine yönelir!
İbn-i sebe, boyasına belenir!
Totem yapar etrafında dolanır.
Hak islamı, din yerine koymuyor!

Saçma sapan, kelamları geveler!
Din adına, binler çeşit yave der!
Bir gün ağu, öbür günde nane yer
Dil alışmış, hiç ağzına değmiyor!

Sermayesi boncuk balon ve caka!
Satar durmaz, temiz kalpli şu halka!
Yalanları girdap, olmuş kaç halka!
Düşer ona, sözde; “boyun eğmiyor”!

Çok anlattık, bu kadara yok gerek!
Şunu bilin; takiyyeci o direk!
Demen boşa,”cerbezeyi sen bırak! ”
Adam malum, bu emeğe değmiyor!