Cerbeze Şiiri - Erol Dal

Hiçliğimizden başlar asıl yolculuk,
İlmek, ilmek dokunur rahimlerde kan.
Hissizliğimizden ise kaybederiz.
Başladığı yere döner herşey.
Yani hiçliğin kaynama noktasına.
Cehennem çukurlarına yakın yerlerinde yaşamaktır onun serüveni artık.

Oysa sen,
Var olmak için yaşamayı
Ve kaybetmeyi sunuyorsun bana.
Var olanı yaşamak ne öyleyse
Esir olmak mı nefislere…

Tüm görevimiz kulluk ve ibadet,
Bunca mezhep, farklılıklar niye?
Hepsi çukursa;
Ve asıl sen çukursan;
Üst nere?
Alt nere?

Cerbeze derler sorarsan,
Cezp etmek için söylerler cerbeze;
Cerbezeleri cezp olur,
Cezpten cebe varır cerbeze.
Anla smileman anla …
Cebren yaptım cerbeze.

Mekan/2005