Ceplerimden Sana Arta Kalanlar (Deneme)

Funda Kocaevli
224

ŞİİR


5

TAKİPÇİ

Ceplerimden Sana Arta Kalanlar (Deneme)

İnsanın gidebileceği en son nokta nedir? Hiç düşündün mü bunu? Sabır, sevgi, merhamet ve aşk, daha saymadığım pek çok şey için en son nokta. Benim bu günlerde tüm algımla yöneldiğim şey, sabır. Hayata, kızgınlıklara, kırgınlıklara, sevgiye,aşka ve yalnızlaşmaya karşı sabır. Biteceğine yakın dellenecek bir yürek benimkisi. Sağı solu ayırmadan, baltaları salayacak bir yürek. Önüne gelen her şeyi bir çırpıda biçecek bir yürek. Kocaman ve keskin bir kılıç sanki ellerim ve şu an elimde olan kalem. Herşeyi devam ettirecek veya bir göz kırpımı zamanda, kesip atıverecek. Hiç durmadan derin derin nefes almaktayım şimdi. İçimi yakan pek çok şeyi, bir kenara yığıp bekletmekteyim. Bir taraftan da sormaktayım kendime.
“Ben neredeyim? ”

Oradayım ya da burada. Aslında herkesin bildiği gibi paramparçayım. Herkesin bildiği ama senin görmediğin bir şey bu. Gözlerini kendinden çevirip, bana bir baksan diyorum. Kısacık olan bu hayatın bir yerlerinde, bir köşede sadece bana ait olacak yaşanmışlıkların olsa diyorum. Sadece, diyorum…Haykıramıyorum, seni elinden tutup çekemiyorum. Belki de çekebilecek gücüm varken, senin ellerini ceplerinden çıkacaklara vermen yüzünden. Neyse…

Madem hayatı ceplerimizde yaşamaya devam edeceğiz, ben de kendime çeviriyorum yüzümü. Yalnızken, cam bir fanusa benzettiğim hayatımın ceplerine bakıyorum şimdi. Ellerimde geçmiş, anılar ve geleceğe uzanan rengarenk ipler var. Hangisini tutup çekeceğimi düşünüyorum. Kaleme ve bana rengini veren maviye takılıyor gözlerim. Ya gökyüzü ya da beyaz köpüklü dalgalarla oyalanmış deniz çıkacak sonunda. “Hangisi olsa, razıyım” diyorum. Razıyım ya, neden şaşırdın? Bunca zaman sana razı olmadım mı ben? Şimdi de geldiğim yere, maviye razıyım işte. Ne çıkar bundan? Aslında öyle çok şey çıkar ki… Bakmak ve görmek farkıyla mavi ipin ucundakileri yaşamak, en başta.

Cebimden çıkanlara bir daha bakıyorum. Özlem, bekleyişler, sabır, sabır, sabır… Kızıyorum kendime. “ Beklediğin kadar, bekleniyor musun? ” diye soruyor omuzumdan mavi kuş. Cevabı bilmiyorum, mahçup bakışlarımı indiriyorum yere. Yine sınavı geçemedim görüyor musun? Ceplerime ne kadar boş şeyler doldurmuşum.Hepsini boşaltmaya başlıyorum. Ben elimdekileri atarken bir sepete, bir el yeniden dolduruyor ceplerimi. O el benim elim değil. Ağırlık arttıkça, yeniden kızıyorum kendime.” Haydi artık, kurtul şunlardan. Kendini sevmeyi bırakıyorsun.” Diyorum…

Kendimi nasıl seviyordum ben? Her yandan ateş altındayken, gülümseyecek kadar seviyordum. Seni nasıl seviyordum? Ruhumu avuçlarında bırakıp, senin etrafında pervane olacak kadar seviyordum. Ya şimdi? Şimdi, ruhum isyanlara çıktı biliyor musun? Avuçlarına bıraktığım ruhumu bir kenarda unuttun ve kırıldı. Sensiz, yalnız, ruhsuz bıraktın sana emanet ettiklerimi. Ellerini tamamen çek bari de, gideyim. Gideyim, geri dönmeleri askıya alarak gideyim. Gitmelerin unuttuğum tadını hatırlasın yüreğim. Gitmelerin soğukluğunu hissetsin bedenim. Ne kadar kısa sürdü değil mi? Oysa ben, gelmelerin tadına henüz varmamışken son dönmeçten geçtim. Olmamalıydı…

Ceplerimden çıkanları değil de, seni bırakıp gitmekti yaptığım aslında. Seni, seni bulduğum yerde bırakıp geri dönmekti. Yola bildiğim gibi devam etmekti. Ceplerimi yeni bir hayatla doldurmaktı. Bu kez, kendimi hayatın ceplerine koyacağıma, hayatı benim ceplerime sığdırmaktı. En zor veda… Gidebilirsem eğer, ceplerindekileri yeniden koy yerine. Gözlerini de beraberinde sakla ceplerine. Görmesinler beni, kulakların şarkılarımı duymasın. Bir duvar olsun dünya. Ben tarafı mavi, sen tarafı da ceplerimden sana arta kalanlar…

Funda Kocaevli
Kayıt Tarihi : 16.12.2009 21:05:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Ceplerimi boşalltım bu gün sesini duyduğumda...

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Murat Gınlik
    Murat Gınlik

    Sustum...Sustum sanıyordum ama bir yapraktan daha sessizmişim zaten.Anlatan akıp gidiyorsa duygu denizinde dinlemek te güzelmiş dedim kendi kendime...Sustum sigaramın dumanıyla örselerken maviyi ve deşerken geçmişi her kelimede kendi parçalarımı yakalamak istercesine...Sustum işte...Gerek yoktu konuşmaya...Sen anlatıyordun ya insanca, isyanla, yana yana..Cebinden boşalanlar kalbine doluyormuş insanın, ne bileyim...Bilmiyordum...sustum.

    Cevap Yaz
  • Mustafa Yılmaz
    Mustafa Yılmaz

    BAZEN SAKLI CEPLERİMİZ OLUR...
    BAZEN DE GİZLİ CEPLERİMİZ OLUR... İÇİNDE SAKLI GÜLMELERİMİZ SAKLANIR...

    BAZEN DE BİR KÖŞESİNDE İHANETLERİN SİVRİ OKLARI VARDIR... BATAR SESİMİZ ÇIKMAZ...

    ACILARIMIZ SAKLANIR DELİK CEBİMİZİN DİP KISMINA...

    İÇTİĞİMİZ KAHVENİN SOĞUK DAMLASI YAPIŞIR GÖMLEK CEBİMİZİN ÜSTÜNE...
    LEKENENİRİZ...

    ACIDIR SALLANIR ÇARPIK YAPIŞIR BEDENİMİZE...

    ACIDIR İADESİ OLMAZ...
    SADECE İÇ YANMALARI İLE ŞAŞKINLIK KALIR BAKIŞLARIMIZIN DONUK UCUNDA...

    VAY ANASINA HAYAT DERİZ BEKLENMİYORDUN BU ACILARIN İÇİNDE YAŞAMAYA...

    BEN Kİ YALNIZLIK SOĞUĞU, KAR KESİĞİ DAYANMA GÜCÜM SENDE ÇATIRDIYOR...

    NE KALDI GERİDE KIRIK DÖKÜK SERPİNTİLERİN...

    ONLAR DA YUMAK OLDU BOĞAZ DİPLERİMDE...

    AMA YİNE DE SENİ SEVİYORUM GÖZLERİM...

    GÖR BAK NE HALDEYİM BEN...
    BOŞ VER
    CEPLERİMDE KALANLARLA YETERİM BEN KENDİME...
    YETERİM VE DE YETMELİYİM... DE...

    mustafa yılmaz

    Cevap Yaz
  • Muhammet Yalçın
    Muhammet Yalçın

    farklı bir bakış acısından bakmamıza vesile oldunuz kutlarım ..
    deneme olması acısından bakarsak mükemmele çok yakın olmuş...başarılar dilerim..

    Cevap Yaz
  • Haluk Serdar Gül
    Haluk Serdar Gül

    geçmiş ve yaşanmışlık üzerine güzel bir deneme .aslında sabır kelimesi çok zor bir kelimedir sabrın yanına yeni bir şey koymadığımız zaman olmuyor bu bel ki çaba gayret özveri bunların her hangi biri olmalı sabrın yannda o zaman ceplerimizden daha değerli şeler çıkabilir.

    Cevap Yaz
  • Fazlı Humar
    Fazlı Humar

    mavi kuş...
    ve mavilikleriniz hep bol olsun...
    sevgiyle...
    başarılarınızın devamını diliyorum...
    kızıl deli...

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (5)

Funda Kocaevli