Susuyorum bazen sen susma dedikçe bana..anlat diyorsun bazen üşenerek dalmalarımdan. Ben yakıyorum sonra sigaramı, senin o ürkek telaşını ve sorularını içime çekiyorum bana dair..
Susuyorsun diyorsun..
Sevgi sözcükleri söylemiyorum o gözlerindeki en parlak zamanlarında, konuları değişiyorsun aşka dair, ‘’kalpsizsin diyorsun bana’’ o usulca haykırışlarında…Oysa ki gitmek hiç de zor gelmemişti senden önce.
Gecenin pusu düşerken kayıp şehirlerime, sokak aralarında aramıştım ben seni amaçsızca kendim bile bilmeden..
En ağır küfürlerin söylendiği caddelerden geçip ruhların satılığa çıktığı mezarlıklardan arkama bakmadan geçmiştim denize doğru. Ve sabahın ilk dalgası seni kıyıya vuruken, bendim sessizce kalbinin kadavrasını avuçlarıma alan..
Faili meçhul aşk cinayetlerinin milyonlarca kurbanından biriydin..
Tek kelime söylemeden o ilk gün anlamıştık oysa ki sen neydin ben neydim..
Kaybetmiştik o gün bize ait olmayan cümleleri.. Bir sen kalmıştın bir de ben
Ve şimdi susuyorsun diyorsun bana….acılarının unutulmuşlukları ile.
Bilmiyorsun ceplerimde biriktirdiğim kelimeler var, bize dair..
Susmalarım bundan.
Seninle, senin dünyanda kendi kelimelerimi biriktiriyorum susmalarımda..
Yeni anlamlar yaratmak için bize ait olacak bir dünyada
Kayıt Tarihi : 3.9.2008 14:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)