Ceplerim Umut Dolu Şiiri - Nurhan Polat

Dün bahar havası çağırdı beni, uzun zaman sonra dışarı attım kendimi.
İnsanlara baktım, hepsi bir telaş, bir varış amacı içindeydi...
Okul çıkışı birbirine laf dokunduran liseli kızlar, oğlanlar....
Aldığı yatak örtüsünün kaç taksit olduğundan bahseden kadın,
Telefonda konuşurken, yeni bir aşka yelken açmış olduğu belli bir memur,
Şelalenin önüne konan kuşları seyrederken, özlenen bir âna,
Kanat çırpmak isteyen, belli ki, yüreği yaralı hüzünlü bir kız...

Güneş ne güzel de alnımı yakıyordu, gözlerim, kalbim kamaştı!
Birden ne çok şeyim olduğunu düşündüm.
Bazı milyarderlerin sahip olmak istedikleri şeylere sahiptim.
Gerçekten mutluluk küçük şeylerde...
Üstünde durduğum, kendi irademle her yöne gidebildiğim,
Sapasağlam bir çift bacağım,
Görmek istediği herşeyi görebilen gözüm ve gönlüm var benim!
Ve bunları farkettiği için şükürler vardı dilimde...
İki cebimde dolu, harcanmayan, cep dolusu umutlarım var benim!
Dünler yaşandı bitti, ama yarın, ömrümün sonuna kadar var! ! !