Cepler Şiiri - Canan Akdas

Cepler
Birtan Altınbaş’a

ellerimi ne zaman çıkarsam ceplerimden
toprak doluyor göğsüme
seksen sonrası kayıplar çıkıyor
uzun uzun ardından baktığım
dalgalı saçlarda kuşlar uçuşuyor
çok uzakta kalan bir günün kırık bardakları sorduruyor
hiç okşamış mıydı saçlarımı
elleri sabun kokan bir anne gibi

yüzünü unuttuğum için utanıyorum
bazen bir sözün çıkıp gelmesi gibi hatırlıyorum
ceplerimde sel oluyor yıkıp geçen herşeyi
bir oyun çıkarıyorum cebimden
hava gibi su gibi iyileştiren insanı
karıncanın su içmesi gibi
gövdemi ağırlaştıran
varlığının sürekliliğini sağlayan
ağır bir kanama içerden görünmeyen
yıkanıp temiz elbiselerle gezerken ben
bu ceplerde unutulmuş
..........
..........