Cephelerim Düşüyor, Seninle Savaşırken...

Cephelerim düşüyor, seninle savaşırken…
Saatin tik takları, hasretine bir şarkı.
Şu gençliğim gidiyor, vuslatını beklerken…
Geriye kim verecek, boşa geçen yılları?

Haydi, yıllardan geçtim, sancın bari kesilse…
Bir ömür çektim seni… Sen ne biçim sancısın?
Yerine bir başkası senin kadar sevilse…
O zaman da kalbimi, bu kadar burkar mısın?

Şairler yalancı olur, sözlerime bakma sen…
Ya hissimi yazamam, ya yazdığımı hissetmem!
Her gülde diken olur, sitemime takma sen…
Yüz bin şekvam da olsa; ben yanarım, bahsetmem!

Yok, yok… Fark ettim artık, bu kaderin tokadı!
Haddini aşanlara, feleğin sillesi çok…
Ben de bir hata ettim, lügatte “aşk”tır, adı.
Mevla’yı bulamamış, mecnunun çilesi çok!

Yüz bin şiir okusan, yüz bin şarkı dinlesen…
Hepsinin de sonları, bir “Ah! ” ile bitiyor.
Her adımın yanlıştır, doğru yolu bilmezsen.
Bahtiyar kulun aşkı, Mevla’sına varıyor…