Cephede Bir İnfilak Şiiri - Oğuz Ateş

intikamla intihar arasındaki mezarlardan
o nükleer hayvanlardan, diktatör zindanlardan,
katliamın postmodern vahşetiyle geçiyordum
orda; intiharlar, infilaklar,lanetler kanırtırdı
soykırım mezarlığının demir prangaları,
bileğimi parçalayıp cesetcesetkanattı..orda
nükleer ejderhalar korkunç iblis ağzından
zehirliyumurtanın safralıbalgamını; çığ-
lıklarla çöplüklere kusardı.. uranyumdan
atomlardan,nükleerzehirlerden, patlamış
işkembenin iğrençliğiyle geçiyordum...
Ortadoğu mezarlığının soğuk morglarında
boynuzu parçalanmış engerek kusuyordum.
böğrümde soykırımın çığlıklanmış leşleri,
pençemde hayvanların kafatası sesleri;
ile vahşet kasırgasındaydım orda...tüm
toplumezarların cerahatli ceninleri,alnıma katranlarla mühürlendi;
neşterlerden boşalan morgların cesetleri; ibreti
alem diye alnıma perçinlendi.milyonlarca
militanın taammüden intiharı; en korkunç
dinamitti bağrında coğrafyanın…piminden çekilip infilaklar sıçratan;
bir bombanın kini vardı çelik şakaklarımda…
Artık, Ortadoğu coğrafyasının kanlanmış kasığında;
pusatlarla katlolmuş bütün kadavraların
hastalıklı vebali konformist boynumdaydı..
korkunç sanrılarla çıldıran hayvanların
zincirlenmiş pençeleri şirpençeydi sırtımda..
göğüskafeslerinden yırtılmış çığlıklı yürekleri
örümcek pençesinde vahşeti emzirirken,
ortadoğu rahminde soykırımdan geçen
morglarda çürüyen bütün kadavraların
intizarı, ahuzarı ciğerimde saklıydı..

bütün bu hengamenin kanlı kasırgasında:
ey müntehir intikam sözüm sana!
bumezardan çürüyüp hortlamış kadavrayı
lanetli uçurumun karanlık rahminde ara
soysuz bir kırıma kayıtlı binlerce militanı
kristal kanlarla sür karanlık mazgallara!
Ey fışkıran kanların hengamesi hatrına!
Ey şafakta zonklayan şakakların hatrına!
bizi vur bizi öldür bizi gömüp bağışla!
Asacaksan sen as, bizi artık intikam

gardiyan gözlerinden fışkıran darağacında…