Okulun küçücük bir odasıdır,
Yatakhanem,mutfağım,oturma odam.
O gönül sarayımdan çıkıp
Okul kapısından baktığım zaman,
Dizdar,Yetkin,
Nihat,Recep,Habib,Hüseyin
Ya da Nesrin
Duruşumdan anlarlar
Okula koşarlardı çocuklar.
Sıddık desem
Yaşar desem,Süleyman desem
Hani Cengiz nerde?
Ya İhsan,Fikri,Ahmet
Salih,Zeki,Mehmet.
Tek tek isimlerini söylemesem de olur,
Bayhan desem,Tektaş desem, Erdem desem,
Soyadlarını birbirine eklesem
Akdoğan,Akgönül,Alptekin,Aytek
Sınıfın hepsi bir anda
Gözlerimin içine bakarlar.
Ben de durur muyum işte o zaman,
Dünyayı koyarım önlerine.
Okumayı öğretirim önce, yazmayı
Hakkı,ahlakı,vicdanı
Anlatırım ardından
Eğriyi doğruyu ,yalanı dolanı,
Hırsızı,talanı,yılanı,çıyanı.
Çiçek olmayı öğrenirlerken,
Çiçekleri koparanları tanısınlar.
1984
Kayıt Tarihi : 22.7.2019 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!