Cep Telefonu Şiiri - Ensar Aktaş

Hatırlıyor musun
Sen vermiştin bu telefonu bana
Hep senle konuşayım diye
Ve bende söz vermiştim sana
Ömür boyu saklayacağım diye
Sözümü hâlâ tutuyorum
Aramanı bekliyorum

Çok özür dilerim senden
Başkalarıyla da konuşuyorum istemeden
Belki bu kez arayan sensindir diye

Hayat çizgisinin neresindeyim bilmiyorum
Ve ölümden korkmuyorum
Ama acele de etmiyorum ölmek için
Birgün beni arar da cevap alamazsan eğer
Bilki düşmüşümdür hayat çizgisinden aşağıya
Ve sırat köprüsünü geçiyorumdur o an
Üzülme, üzülme bana, ağlama
Bir ’’Alo’’ de yine de
Haykır, ’’Seni seviyorum’’ de
Bilki duyarım sesini
Kolay geçerim sırat köprüsünü
Geçemeyip düşsem de nâr-u cehennemine
Sonsuza dek seni beklerim
Nasılsa birgün gelirsin diye

Rotterdam,06.08.2002