Çentik Şiiri - Evren Dalgıç

işte bir akşamın yorgunluğunda
sen yine aklımdasın,
bugün bir çentik daha attım aklımdaki sana,
bugün;
bir kez daha astım kendimi darağaçlarında.
Tebessümleri senle geçen günlere,
her ağlayışımı,
yolunda eğdiğim başıma yordum.
Çentik çeltik üstüne,
bir gün bir gün üstüne,
ve ben;
acı acı üstüne yuvarlandım.
Bugün,
bir kez daha avuttum gönlümü,
aldım kendimi;
o boş duvarlara fırlattım.

Geceye tembih ettim;
aklıma getirmeyecek seni.
Kendimi teselli ettim;
boşver dedim unut geçmişi.
Yorgun yıllarıma
biraz müddet verdim,
ve emanet ettim kendimi
o derin boşluklara,
yitirilen senden sonra,
bir ben kalmıştım ya,
o'nu da kendi ellerimle verdim ben;
o serseri Ankara sokaklarına.

Karşıma aldım yıldızları,
gecenin sözünü tutmasını bekledim.
Verdiği sözde durmadı,
gözlerim yıldızlardan gözlerine kaydı.
Herşeyi sildim,
herşeyi çıkarttım da aklımdan.
bir seni o Ankara'dan silemedim.
Ve yine sana açılan;
o gecenin soğuğunda,
elimde kaşlarının kalemi,
çentiklerime bir yenisini ekledim.