Çentik Şiiri - Ömer Yücekaya 2

güneş katlanıp dürülmeyecek
yıldızlar bulanıp sönmeyecek elbette
denizler kaynayıp
dağlar da yürütülmeyecek

iki eli kanda bile olsa
kimse vaz geçmeyecek malından mülkünden
kimse salıvermeyecek gebe devesini çöle

gittin diye…
bitmeyecek bu anlamsız savaşlar
yine zulümle abad olacak zalim
yine masum çocuklar ölecek Gazze de
yine ağıt yakacak eli kınalı analar

yani anlayacağın ballı bademim
sen gitsen de gitmesen de
yine dönecek bu fırıldak dünya
kış kışlığını
puşt puştluğunu yine yapacak

birileri tıka basa doyup
birileri yine aç kalkacak bu kurtlar sofrasından

çocuklar gibi acımadı ki desem de
acıyacak tabii
kanayacak
adının geçtiği her iklimde
hüzün kol gezecek yüzümün meskun mahalinde

öyle içip içip sarhoş falan olmayacağım
ergen liseliler gibi ajitasyon bir not bırakıp
bileklerimi de kesmeyeceğim
erkekler ağlamaz ya…
ağlamayacağım büyük bir ihtimalle

hem aşktan kim ölmüş ki
muhtemelen ben de ölmeyeceğim

ya dişlerimi bir mızrak gibi saplayıp dudaklarıma
çatır çatır susacağım
ya da zindan duvarına çentik atan bir mahkum gibi
göğsüme yeni bir çentik daha atacağım