Çentik Şiiri - Güngör Tekçe

Ne zaman duvara bir çentik atsam
Bahçedeki gül devinir

Bir şeyleri unutmak
Yüzünüz kızarmadan bakmak için mi?

İçten içe dikmektedir sökükleri
Yitirsek de belleğin iğnesini

Elbet hesaplarıyla tarih düşürmek acıya
Ne acıyı sağaltıyor ne tarihi

Boşuna mı taşıdık onca güneşi?
Karanlık sulara varmak için mi?

Dağların ortası çanak rüzgarsız kıpırtısız
Kurulur düş evleri

Çağırırlar
Buyur ederler bizi

Çatar kaşlarını gül
Çiziktirir ellerimi