Kimi insanlar suya atılan çentik gibidir, anında kaybolur,
Kimisi buz üzerine atılan çentik gibidir, baharda kaybolur,
Kimisi ise duvara atılan çentik gibidir, o duvar yıkılana kadar durur,
İşte sen de, gönül duvarıma attığım ilk ve tek çentiksin,
Yıkılsam da, hep ait olduğun yerdesin…
Kayıt Tarihi : 19.10.2016 16:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!