Kasımdı,sonbahar…soğuk
Yeni bir başlangıç
İlk kar yağdı üstüne
Soğuk başlamıştı her şey
Gün soğuk,ay soğuk
Hayat üşümekte…
Bahar inatçı misafir
İnadına umut…inadına sevda
İnadına yürür patika aşklara
Güneş bulutla saklambaç oynuyor
Kamaştıkça gözler,tılsımlı ışıkta
Bulut geçiyor öne… sobe
Ay çıkıyor sahneye,utangaç
Yüzün çiziliyor gökyüzüne
Yıldızlar raksta,tüm cazibesiyle
Mehtap düşüyor
Denizle sarmaş dolaş gece
Sen akıyorsun çılgın düşlere
Bir sus…bir durak
Hayat süresiz beklemede
Kızıl bir göz, tepenin ardında
Vakit veda vakti…
Süpürüyor saba rüzgarı
Geceden kalma kırıntıları
Oysa düş henüz başlamıştı.
Devrim Tülay Aydın
Devrim TülayKayıt Tarihi : 7.1.2009 01:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Devrim Tülay](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/07/center-span-style-font-italic-bolder-20px-serif-color-black-yine-yeniden.jpg)
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Şu anda buradasınız:Yine-Yeniden Şiiri - Devrim Tülay
Şiir ID : 1096280 - 9 Şubat 2025 Pazar - 12:33:23
Çiçekler öldü yine…
Beyaz kefenleriydi karlar
Soğuktu, beyazdı, kardı
Yedi tepeli İstanbul üşür ağlardı
Bulutlar yağmurları söbeler
Gökkuşağı arşınlar aşrı
Ve kuşların kanatlarında
Kızkulesi’nin kokusu takılı kaldı
Martılar seksek oynarken dalgalar ile
Kış geldi öldü karanfiller laleler
Yine elim sende oynar Yıldızlar ölümle
Ve tutturmuş bir sezen abla şarkısı
Bir yetim İstanbul boğazında İstanbul’a ağlar
İstanbul delikanlıya ağlar…
Sanki üşümesin deniz diye
Sermiş çarşafını ve yorgan etmiş yağan karını beyaz kış
Hiç olur muydu beyaz bu denli uzak ve soğuk
İşte bu kıştı kardı beyazdı...
Mehtap titrerdi dolma bahçenin altında
Topkapı el sallar dı halice Galata ya
Boğulurdu İstanbul kalabalığın içinde
Kendi yalnızlığına ve ölürken bir lale
Ey hat bak bitti bir ömür ve yitti gitti yarınlar
Yeniden çıktık eskiye eskiler ağırlar bizi
Ve ağaran saçların titreyen ellerin
Ve sessiz çığlık gibi kayan gözyaşlarının
Ve eskiden ah eskiden diyen korkak ve ürkek bir sesin ardına saklanır
Eskiler…
13.01.2009 düş gözlü (VC)
Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (32)